Hayvanlardan öğrenecek çok şeyimiz var…
Yeni tanıştığım birçok kişinin, “hayvanlar da kanser olur mu” ya da “karaciğer rahatsızlığı çekerler mi” gibi sorular sorduklarını biliyor muydunuz? Elbette çekerler. Felç ve bel fıtığı olurlar, kalp ya da böbrek yetmezliği, cilt-meme-rahim kanserine yakalanırlar, aklınıza gelebilecek her türlü hastalık onlar için de hayatın sürprizlerinden biridir. Tıpkı bizim çocuklarımız gibi, engelli doğabilirler, hayat boyu bakıma muhtaç olabilirler.
Bu yazıda, doğuştan gözlerini yitirmiş yavru bir kediyle olan beraberliğimizden söz etmek istiyorum. Froggy ile yaklaşık 2 aylıkken tanıştık. Annesiz bir yavru iken Altınoluk civarlarında bulunmuş, bir süre orda bakılmış sonra Ankara’ya getirilmiş olan bu yavrunun bir gözü hiç görmüyordu. Diğer gözü ise geçirdiği enfeksiyon nedeni ile neredeyse yerinden fırlamış durumda idi. Sahibi bu yüzden adını “Froggy” koymuştu. Bir tedavi sürecini takiben enfekte gözünü ameliyat edip aldık ve zifiri karanlık dünyasını anlamaya koyulduk. Kısa zamanda iyileşip hayata adapte oldu. Bizimle birlikte klinikte yaşamaya başladı. İnanılmaz hareketli, kafeste kalmaktan nefret eden son derece özgür ruhlu bir kediydi. Birkaç haftada kliniğin her yerini, her süpürgelik, kapı pervazı, masa, koltuk, cam kenarı gibi ayrıntıyı öğrendi. Tıpkı görme özürlü bir insanın bastonunu uzatıp etrafı yokladığı gibi, küçük patisini uzatıp yönünü ve engelleri kontrol edip tanımlayarak kısa sürede her detayı belledi ve klinikte bir baştan bir başa koşarak oynamayı öğrendi. Algılama gücü gerçekten çok kuvvetliydi ve her geçen gün hızlanıyor, yeni bir şey öğrenip hayatını–hayatımızı renklendiriyordu. Çayın yanında atıştırdığımız kekin bir parçası yere düşmeden, Froggy havada yakalamaya çalışıyordu. İştahlı, sevecen, hareketli ve eğer kafesinde ise koca sesli bir kedi olup çıkmıştı. Köpeklerle dosttu, yavru köpekleri yere yatırıp dört patisinin arasına sıkıştırıp, alt-alta, üst-üste boğuşurdu. Bahçeye çıkmayı çok seviyor, çiçekliklerin üzerine çıkıp, yüzünü rüzgâra çevirip, bir tanesi tamamen dikişlerle kapalı gözlerini yumup resmen keyif yapıyordu. Saklambaç oynadığını fark ettiğimde, dehşete kapılmıştım. Bir eşiğin arkasına gizlenip sonra aniden hızla ayaklarımıza fırlayıp, arka ayaklarının üzerine kalkıp ön ayakları ile bacaklarımızı sarmalayarak kendince sobeliyordu!
Hayata dair ondan öyle çok şey öğrendim ki… Görmediği halde hayata bu kadar bağlı olması biz tüm klinik çalışanlarını daima şaşırttı ve mutlu etti. Kliniğe gelen tüm hasta sahipleri, ortalarda değilse Froggy’yi mutlaka sorar, kafesinde ziyaret edip sever, sonra da salona getirip gidene dek yanından ayırmazdı.
Aynı dönemde maceraperest özgür ruhlu siyah-beyaz kedimiz Çarşaf, Froggy’nin klinikteki saltanatından biraz rahatsız olmakla beraber onu sürekli kolluyordu. Bir gün Froggy’nin kliniğin arka bahçesindeki korkulukların üzerine çıkmış olduğunu gördük, ancak bir türlü geri adım atamıyordu; Çarşaf resmen söylenerek gitti, kelimenin tam anlamıyla önüne katarak geri getirdi, sonra da niye bunu dışarıya bırakıyorsunuz gibisinden bize söylenip gitti. Bu olayın ardından birkaç gün sonra Froggy yine firar etti, ancak biz fark edip aramaya koyulduğumuzda aradan birkaç saat geçmiş olmalı ki, bulamadık. Girebileceği yerlere mama koyup bekledik. Birkaç gün sonra da döneceğine dair umudumuzu tamamen yitirdik. Tam bir hafta sonra kliniğin yan bahçesinin yüksek duvarı üzerinden Froggy’nin koca sesini duyar gibi olduk ve gözlerimize inanamadık, evet bu tamamen kör kedi, bir hafta sonra yolunu bulup geri dönmüştü. Gerçi biraz zayıflamıştı ama üzerinde tek bir çizik bile yoktu. O günden sonra Froggy bahçe sınırlarını asla ihlal etmedi ve kaçma girişiminde bulunmadı.
Hayvanlardan öğrenecek çok şeyimiz var. Bir duyunun eksikliği Froggy’nin hırçın, agresif, davranış problemli bir kedi olmasına neden olabilirdi. Sevgiyle büyüdü, hayata seyirci kalmadı, cesaret etti ve başardı. Ondan hayata farklı ve umutla bakmak için her zaman bir, bir değil bir sürü nedenimiz olduğunu öğrendik. Froggy gönül gözüyle görüyordu, bize de gösteriyordu. Görmeyen, bu sevgi ve neşe dolu kedi iki yıla yakın bizimle yaşadıktan sonra, bir hasta sahibimiz, lenf kanseri olan köpeğini yitirdiği gün, beraberinde Froggy’mizi kendi evine götürdü…
Froggy şimdi başka gönülleri şenlendirip, başka yürekleri ısıtıyor. Sevgiyle kalın.
Nil MARAL
Emeklerken 
